Pani Alicja Tomiczek-Koncewicz jest córką mjr.pil. Antoniego Tomiczka,który w 1939 roku ,aż do wybuchu wojny na lotniskach w Krośnie i Moderówce szkolił uczniów Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w lotach na samolotach typu RWD-8 i PWS-18.Po licznych perypetiach na Wschodzie udało mu się dostać do Wlk.Brytanii. Na wiosnę 1944roku odbyłprzeszkolenie w pilotażu bombowców typu Wellington i Halifax następnie w sierpniu tego samego roku został przydzielony do 1586 Eskadry do Zadań Specjalnych Dywizjonu 301.Brał udział w misjach zaopatrzeniowych dla powstańczej Warszawy, pierwszy lot odbył nocą 22/23 sierpnia, potem brał także udział w innych akcjach zaopatrzeniowych.Jego ostatnią akcją przeprowadzoną w Polsce był zrzut dla oddziału AK w Gorcach u podnóża Kiczory, nocą 28/29 grudnia 1944 r. Swoją służbę w Polskich Siłach Powietrznych zakończył 20 listopada 1946 roku .
Wizyta pani Alicji w Krośnieńskim Klubie Seniorów Lotnictwa okazała się wspaniałą okazją do wysłuchania jej wspomnień o Ojcu. Pani Alicja opowiadała zarówno o wspomnieniach wojennych swojego Ojca jak i zdarzeniach z okresu powojennego.
Bardzo mile zaskoczeni zostaliśmy przez panią Julię Dziwoki, która przekazała do zbiorów naszego klubu dwa egzemplarze publikacji swojego autorstwa poświęcone osobie mjr.pil. Antoniego Tomiczka.
Pani prof.UJD dr hab.Julia Dziwoki trzy lata poświęciła na zgromadzenie informacji o weteranie II Wojny Światowej mjr.pil. Antonim Tomiczku czego efektem była wystawa i książka pt.„Nad płonącą Warszawą - długi lot do domu majora Antoniego Tomiczka”.
Panie z dużym zaciekawieniem obejrzały zbiory znajdujące się w Sali Tradycji .Były mile zaskoczone dużą ilością pamiątek z okresu istnienia SPLdM i działań Lotnictwa Polskiego w czasie II Wojny Światowej.
Paniom podczas wizyty w KKSL towarzyszył płk.dr Jerzy Kuck-autor wielu publikacji o tematyce lotniczej, który niejednokrotnie gościł w siedzibie naszego Klubu.
Szczególnie zainteresowały się publikacjami związanymi z okresem funkcjonowania w Krośnie Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich i Lotnictwem Polskim na Zachodzie w okresie II Wojny Światowej.
Dzięki uprzejmości przedstawicieli Spółki Lotnisko-Krosno goście KKSL mieli możliwość zobaczyć teren lotniska z tarasu nad portem.Była to okazja to wyobrazenia sobie wielkości krośnieńskiego lotniska w okresie przedwojennym podczas działalności SPLdM.
Momentem pełnym zadumy była chwila spędzona przy pomniku poświęconym pamięci absolwentów SPLdM i lotnikom poległym w czasie II Wojny Światowej.
Wizyta niecodziennych gości zakończyła się wykonaniem pamiątkowej fotografii na tle zdjęć upamiętniających działalność Polskiego Lotnictwa na zachodzie oraz "obowiązkowym" wpisem do Księgi Gości.
Mamy nadzieję,że nie była to ostatnia wizyta tak miłych gości w naszym klubie.
Fragment wspomnień Antoniego Tomiczka.
Startował wtedy z lotniska eskadry koło Brindisi w północnych Włoszech i kierował się najpierw w stronę granicy jugosłowiańsko-albańskiej.Stamtąd brał kurs na północ.
- Po prawej zostawał Belgrad po lewej Budapeszt. I wreszcie Tatry, Polska. Niektórzy się żegnali ze wzruszenia - wspomina. - Tatry były też ważnym punktem orientacyjnym. Od tego miejsca przykręcało się gaz i powoli schodziło na wysokość 200-300 metrów.
Latali tylko nocą. Jedni piloci jako drogowskaz łapali rzekę Rabę, inni San lub posuwali się brzegiem Wisły. - Ja miałem znakomitego nawigatora, więc skręcałem prosto na Kielce - dodaje Tomiczek.
Gdy pierwszy raz leciał na miejsce zrzutu nad Warszawę, w nocy z 21 na 22 sierpnia, już nad Kielcami dostrzegł potężną łunę, taką jak przy zachodzie słońca.
- To był jeden ogień, a my lecimy prosto w jego stronę - opowiada Tomiczek.
Nie poznał stolicy, był wstrząśnięty rozmiarem zniszczeń. Wydawało mu się, że całe miasto płonie. Ale nie. Tam, gdzie stacjonowali Niemcy, było ciemno. W ogniu stały kwartały i ulice, które zajmowali powstańcy. Z góry wyglądało to jak płonące gniazda, z których unosiły się nadpalone kawałki i wpadały w zakamarki samolotu.
- Nie było czasu się temu przyglądać, bo Niemcy rąbali do nas jak do tarczy. Kiedy zaczynał się ostry ostrzał, radiotelegrafista siarczyście przeklinał, a nawigator zaczynał modlitwę. Co trzeci nabój był świecący, miałem wrażenie, że różańce po niebie latają.
Lecieli wzdłuż Wisły. Jeden most, drugi, za trzecim skręt w lewo - prosto nad plac Krasińskich, miejsce zrzutu. Spakowane w kontenerach broń, medykamenty, żywność wypełniały dziewięć komór bombowca. - Bombardier otwierał luki i kontenery spadały na spadochronach - wspomina Tomiczek tak, jakby to działo się wczoraj.
Drogę z bazy we Włoszech do Polski i z powrotem - okrągłe 3 tys. km - pokonywali bez lądowania w ciągu 10-11 godzin. Starszy sierżant Tomiczek nie odchodził ani na moment od sterów. Na pokładzie halifaksa oprócz niego była jeszcze sześcioosobowa załoga.
Skąd wiedzieli, że zrzut trafił we właściwe ręce? Po kilku dniach przychodził do bazy meldunek, czy przesyłka dotarła. Każdy kontener był ponumerowany, więc ustalenie ich losu nie było trudne.
Latali w pojedynkę, bez asysty myśliwców, żeby straty były mniejsze, ale i tak z jego eskadry nr 1586 nie dotarło na miejsce 15 samolotów. Zginęło ponad 100 ludzi.
Podczas jednego z takich lotów 28XII 1944 roku zginęła załoga Halifaxa Mk.V LL-187pochowana w Radaticach.Jak później zdołano dokładnie ustalić, bohaterską śmierć w katastrofie lotniczej ponieśli: kpt.Franciszek Kryszczuk,– dowódca samolotu i nawigator ,plut.Bolesław Uram - pierwszy pilot, kpt. Tadeusz Wianecki ( lecący jako nadliczbowy nawigator w ramach przygotowania do pierwszego samodzielnego specjalnego lotu operacyjnego) st. sierżant Eugeniusz Stanisław Krzeczewski radiotelegrafista,sierżant Teodor Tadeusz Majer- mechanik pokładowy-strzelec ,st.sierżant Karol Macierzyński– tylny strzelec pokładowy ,plut.Stanisław Lisik,– bombardier – pilot, kapral Wiktor Müller– bombardier – strzelec.
Lot nad Warszawą-wspomnienia mjr.Antoniego Tomiczka
youtu.be/AgvtyT70ALo
SP-2573
.JPG)
.JPG)
